Dit keer stond de tweede Lifestyleweek in het teken van het thema durven. Hier hebben wij verschillende activiteiten beleefd die hier een toevoeging aan geven. Namelijk de DURF-Survival, LEF-workshops en de Urban Survival. Het was een hectische week, waarbij ik op het moment zelf sommige dingen niet echt leuk vond om te doen. Achteraf gezien ben ik wel erg blij dat ik het heb doorstaan en gewoon heb deelgenomen aan het programma. Vooral de teambuilding in verschillende activiteiten vond ik erg leuk en het was ook bijzonder om te zien hoe sommige ILS-studenten hun grenzen aan het verleggen waren inclusief die van mijzelf.
DURF-Survival
Tijdens deze survival hebben we een aantal activiteiten in de buitenlucht ondernomen op het Sportcomplex Eindhoven-Noord. Ondanks dat het zo vroeg en ontzettend koud was, ben ik achteraf gezien toch best wel blij dat ik heb deelgenomen aan deze DURF-survival.
Aan het begin van de survival werden er groepen gevormd. Ik was heel blij in de groep waarin ik zat en voelde dat dit een goede teambuilding zou worden. Zo hebben we in de eerste helft van het programma een paal moeten beklimmen en hier vanaf moeten springen naar een soort van trapeze toe. Zelf heb ik dit niet gedaan, omdat ik dit niet prettig vond om te doen. Ik heb wel heel hard mijn groepsgenoten toegejuicht en gesteund. Ik vond het dan ook mooi om te zien dat zij dit wel durfde. Ik voelde me op dat moment ook best wel trots.
De tweede opdracht was een samenwerkingsopdracht. Hier moest je ook aardig wat lef tonen door op een zo hoog mogelijke ladder van kratjes te gaan staan. Ik dacht, de vorige opdracht heb ik niet gedaan.. Dus nu ga ik wel als eerste. Het bleek moeilijker dan ik dacht. Ik kon ook heel moeilijk mijn voeten kwijt. Ik voelde me wel heel erg verbonden met mijn team, doordat zij mij heel goed hielpen en mij ook instructies gaven vanaf de grond en soms zelfs een zetje omhoog gaven. Zij hielden ook heel goed de stapel met kratten in balans. Communiceren is een pre bij dit onderdeel. Zo hebben wij de score van het aantal kratjes verbroken van de groep die voor ons was. En dit voelde dan ook als een uitdaging om zoveel mogelijk kratjes te stapelen en hierop te staan.
Bij de derde opdracht moesten wij een soort van touwbrug maken, waarbij je naar de andere kant moest proberen te komen zonder de grond te raken. Raakte je wel de grond met een attribuut, dan mocht je dit niet meer gebruiken. Ik vond wederom ook deze opdracht leuk, omdat je echt als een team weer moest werken. We hebben palen met touwen moeten knopen. Het ging vooral om slim nadenken, maar ook goed communiceren was essentieel. Echter kregen we wel wat tips, omdat de opdracht iets lastiger bleek te zijn dan we dachten. Nadat alle palen stonden en we het grote touw konden werpen zonder de grond te raken, voelde ik me erg trots op beide teams. We hebben mooi even een brug gebouwd en dat zonder dat iemand ervaring had met knopen leggen. Bij het naar de overkant gaan moest ik heel hard lachen, omdat we het touw blijkbaar toch niet zo stevig hadden vast gemaakt. Helaas raakte we de grond, maar de teamspirit was super.
Na een half uurtje pauze, begonnen we met de tweede helft. Eerlijk gezegd was ik wel een beetje klaar met de koud plus dat survivalen niet echt mijn ding is. We begonnen wel met een paar leuke opwarming oefeningen. Hierbij ging het ook weer om samenwerking, maar vooral vertrouwen. Wij kregen als groep complimenten hoe wij het hadden uitgevoerd.
Bij de eerste opdracht van dit onderdeel, moesten we in een kring gaan staan met stokken. Hierbij moest je wanneer er links, rechts, dubbel rechts, dubbel links of rondje draaien werd geroepen de stok loslaten en proberen een andere stok te pakken zonder dat deze viel. Hier hebben we dan ook een soort spelletje/wedstrijd van gemaakt om te kijken wie er als laatste overbleef. Ik vond dit erg leuk om te doen en ik word ook altijd erg fanatiek van dit soort spelletjes. Het was een leuke uitdaging, omdat je zo snel mogelijk moest reageren en vertrouwen op een ander dat een stok bleef staan.
Het tweede spel moesten we elkaar optillen door kleine stukken touw zonder het te raken. Zo moesten we van tevoren goed nadenken wie als eerste naar de overkant ging en door welk gat. Want het ene gat is moeilijker dan het ander. Als je het gat gebruikt had, dan mocht je het ook niet gebruiken. Zo hebben we door goed te communiceren en slim na te denken en een plan van aanpak te maken een geslaagde opdracht geleverd.
Bij het derde en ook laatste spel van dit onderdeel, moesten wij doen alsof we in een mijnenveld stonden. Ook dit spel was gebaseerd op vertrouwen en communiceren. Dit was een hele goede oefening om echt te kijken of je elkaar vertrouwde. Dit ging heel erg goed. Ik merkte ook dat ik het makkelijk vond om andere mensen te coördineren. Toen ik door iemand anders gecoördineerd werd ging dit eigenlijk ook heel goed. Dit had ik niet verwacht, omdat het best spannend is om met je ogen dicht naar de overkant te gaan en te vertrouwen op een ander. Ik vertrouwde mijn partner volledig, dus dit kwam goed. Zo heb ik voor mijzelf ook iets overwonnen vind ik. Normaal gesproken ben ik echt iemand die nadenkt over dingen, maar nu deed ik het gewoon zonder er bij na te denken. Mijn partner en ik waren dan ook als eerste elke keer aan de overkant en dat voelde ook goed.
Een van de laatste opdrachten had ik het wel moeilijk. Zo moesten we een parcours afleggen in de lucht. Ik wilde dit gewoon voor mezelf doen om mijn grenzen te verleggen. Ik voelde me er gewoon niet lekker bij, maar ging toch de lucht in. Je weet dat je vast zit, maar als je eenmaal boven bent dan voelt het toch anders en wil je het liefste weer naar beneden. Het punt is dat ik teveel ging nadenken en toen werd ik bang. Ik voelde ook alles wiebelen. Ik heb toch geprobeerd een deel van het parcours te doen, maar toen durfde ik niet meer verder. Ik voelde ook dat ik moest stoppen, want ik ken mezelf best wel goed en heb mijn grenzen. Het liefste wilde ik dat iemand me naar beneden kwam halen, maar nu moest ik ook nog eens terug via dezelfde route. Eenmaal beneden stond ik nog wel een beetje te trillen en was blij dat ik weer met beide voeten op de grond stond. Ik kreeg een compliment van de begeleidster dat ik het toch heb geprobeerd, want ze dacht dat ik niet de lucht in zou gaan. Zelf had ik dit ook niet verwacht, omdat als ik iets echt niet wil dit ook niet doe. Ik ben trots op mezelf dat ik dit gedaan heb, maar het is niet voor herhaling vatbaar.
Als laatste hadden we een onderdeel met ook weer alleen samenwerkingsopdrachten. Daar was ik best blij mee, omdat ik blij was dat ik bij dat enge parcours weg was. Ook hier hadden we verschillende oefeningen, waaronder een oefening door naar de overkant met een team te komen door middel van blokjes. Hierbij mocht je niet de grond raken, deed je dit wel dan mocht je opnieuw met je team beginnen. Ik vond dit erg spannend om te doen, omdat de strijdlust in mij naar boven kwam. Ik wilde zo snel mogelijk naar de overkant met mijn team en dit was gelukt. Dit spel vergde concentratie en teamwork. Ik zag ook dit onderdeel dan als een uitdaging. Niet perse om te winnen, maar door goed samen te werken, de finish te halen. Dit was ook een oefening die ik eerder op de dag voorbij zag komen en ik heel graag wilde doen.
In eerste instantie was ik heel erg blij dat deze dag voorbij was, want van tevoren zag ik er al heel erg tegenop. En zo hebben sommige onderdelen het me ook wel lastig gemaakt op de dag zelf net als de koud.
Maar als ik nu terug kijk naar deze dag, dan vind ik het achteraf gezien wel een leuke ervaring. Zeker als ik terug kijk naar de foto’s dan denk ik, oke Jasmine je hebt het wel mooi gedaan. Misschien niet alles, maar wat ik kon dat heb ik gedaan.
Ik zal niet snel weer gaan survivalen, omdat het gewoon niet mijn ding is. Als ik kijk naar wat voor een bijdrage het geeft aan mijn Quality of Life dan zie ik dat je dingen soms gewoon moet doen. Als je het niks vind kun je altijd nog stoppen. Soms had ik het gevoel bij sommige opdrachten dat mijn kwaliteit van leven verhoogd werd. Dit merkte ik vooral bij het sociale aspect, dus de sociale oefeningen. Hierbij voelde ik mij mentaal en fysiek ook krachtiger worden. Bij sommige opdrachten als het parcours of de paal voelde ik me fysiek en mentaal juist zwakker worden. Ik merkte dat dat deze manier van survivalen niet mijn ding is en ik hier stress van krijg en het ook echt niet leuk vind om te doen.
LEF-workshops
Bij deze workshops kon ik helaas niet zijn, dus heb ik 5 mensen geïnterviewd, waaronder 3 uit mijn eigen klas en 2 mensen uit andere klassen. Hierbij heb ik de volgende vragen gesteld om een goed beeld te krijgen van deze dag:
- Wat hield de LEF workshop in? Wat heb je er geleerd?
- Vond je het leerzaam en leuk om te doen? En waarom?
- Heb je zelf veel lef kunnen tonen? En zo ja, wat dan?
- Wat heeft het met het thema durven te maken?
Ik heb begrepen dat de workshops gegeven werden door trainers van de LEF Academy. Tijdens deze workshops werd je uitgedaagd om je eigen grenzen te zoeken. De meneer die deze workshops gaf, vertelde dat het zijn doel was om Nederland te positieveren.
Maar hoe zie ik zelf dan wat LEF is?
Zo zie ik LEF als in hoe ver jij zelf als persoon wilt gaan (dus durf je een uitdaging/risico aan te gaan) om een bepaald doel te bereiken. Voor iedereen is dit anders. Zo kan de een goed op andere mensen afstappen en de ander niet. Maar zo is de een bijvoorbeeld weer goed op andere vlakken en durft dus ook op andere gebieden lef te tonen. Wat ik zelf heel belangrijk vind, is dat je je grenzen moet durven aangeven. En dat je niet het gevoel moet hebben dat je het voor iemand anders moet doen. Je doet het voor jezelf en je moet ook niet onzeker zijn wat anderen van je vinden. Dus probeer geen groepsdruk te voelen. Zelf vind ik het tonen van lef niet heel erg moeilijk, het hangt ervan af wat. Als ik het echt niet wil dan doe ik het ook niet. Wat een ander daarvan vind dat maakt mij niets uit. Soms moet je lef tonen bij iets wat je niet leuk vind, maar ik vind het belangrijk om dingen te doen die je wel leuk vind en die je verder helpen in het leven. Plezier is hierbij van belang vind ik.
Uit de interviews van medestudenten bleek dat de workshops bestond uit zowel theorie als praktijk. Zo werd er uitgelegd dat er 5 verschillende soorten lef zijn, namelijk op fysiek, sociaal, zakelijk, innovatief en emotioneel vlak. Maar ook werd er verteld dat er een verschil tussen lef en moed is. Zo staat durven soms dicht bij lef en andersom, omdat het elkaar vaak nodig heeft om dingen te doen. Om iets te durven moet je bijvoorbeeld vaak lef hebben en dat werd dus ook een paar keer op de proef gesteld tijdens de workshops.
In het praktijk gedeelte moest je in een opdracht op de tafel gaan staan en je laten vallen. Je toont hier dus zowel emotioneel, sociaal en fysiek lef. Zo werd je opgevangen door klasgenoten. Dit vergt dus aardig wat lef en vooral vertrouwen. In onze klas zit dit wel goed en hoorde hier ook geen klachten over in de interviews. Ik zou dit dan ook wel zelf gedaan hebben denk ik.
Ook hebben sommige uit de klas in een opdracht een snoepje aan elkaar door moeten geven. Dit zou voor mij persoonlijk te ver gaan, ondanks dat ik mijn klasgenoten erg mag. Ik ben zelf namelijk erg hygiënisch. Hierbij toon je dus echt het sociale lef.
Last but not least, was er een opdracht dat ze in een kring moesten zitten en elkaar iets persoonlijks moesten vertellen van henzelf. De zin ging als volgt: ‘Als je mij beter leert kennen, dan weet je dat…’. Ook hier ging het weer om sociaal lef. Ik zou dit niet echt heel erg lastig vinden, omdat ik zelf heel erg open ben.
De opdrachten hierboven beschreven geven een bijdrage aan de kwaliteit van leven, omdat als je echt iets wilt doen/bereiken je hier ook voor moet gaan. Het leven wordt hier een stuk leuker van. Zo vind ik het belangrijk dat je als aankomend Lifestyle Professional lef toont op verschillende vlakken. Dit door bijvoorbeeld te netwerken en op mensen af te stappen. Stap op je doel af. Niets is te gek. Je hebt een ja en een nee. Soms is het dan ook belangrijk om uit je comfort zone te stappen.
Urban survival
De woensdag en de donderdag stonden in het teken van de City-survival. Hierbij gingen we in een samengestelde groep op pad naar een stad in Nederland. Zo zijn we de eerste dag naar Amsterdam gegaan, waar we verschillende opdrachten hebben bedacht voor een andere groep die onze opdrachten de volgende dag zal uitvoeren. Zo heeft een andere groep weer voor ons opdrachten verzonnen in Roosendaal. Hier zijn we op donderdag heen gegaan. De opdrachten kon je vinden in 5 zwarte enveloppen verspreid op verschillende locaties in de daarbij horende stad. Wij hebben ons woensdag en donderdag moeten inchecken en uitchecken met een groepsfoto en gedurende de dag moeten twitteren en foto’s door moeten sturen.
Opdrachten die wij voor een ander groepje hebben verzonnen zijn:
Opdracht 1
Verzamel de hele dag door mensen die je er leuk, apart, creatief of interessant uit vind zien. Geef deze een compliment en ga hiermee op de foto. Iedereen moet minimaal 1 persoon vinden en hier individueel mee op de foto gaan.
Op deze manier kom je in contact met andere lifestyles en verleg je je grenzen door onbekende aan te spreken. Daarbij verbeter je dan niet alleen je eigen kwaliteit van leven maar ook die van een ander, omdat je hem of haar een compliment hebt gegeven.
Opdracht 2
Hierbij ging het om gedurfde vragen stellen. Spreek per persoon 1 onbekende aan en stel daar 4 out of the box vragen aan:
Vraag 1: Waar wordt jij vrolijk van, zelfs op slechtste dagen?
Vraag 2: Waar ben je trots op?
Vraag 3: Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Vraag 4: Wat zou je kiezen?: Veel geld, een paar echte vrienden en geen geliefde of weinig geld, oppervlakkige vriendschappen en echte liefde?
In deze opdracht moet je sociaal lef tonen, dus persoonlijke vragen durven stellen aan een ander. Door dit soort vragen te stellen krijg je een beeld van de kwaliteit van leven van mensen. Maar aan de andere kant kan het zijn dat je een band opbouwt iemand of respect krijgt voor zo’n persoon, zodat het je eigen kwaliteit van leven verbeterd. In dit geval hebben we het over het emotionele welzijn.
Opdracht 3
De derde opdracht stond in het teken van ‘Free Hugs’. Door onbekende mensen dus een knuffel te geven. Je toont lef en je moet het durven om op iemand af te stappen die je niet kent. Hiermee stap je uit je comfort zone en verbeterd hiermee de kwaliteit van leven van jezelf en een anders op emotioneel en sociaal gebied.
Opdracht 4
Een van de laatste opdrachten, had het groepje de opdracht gekregen om te proberen een product te verkopen in een souvenirwinkel aan een toerist. Ook hier leer je meerdere lifestyles kennen en ook verbeterd het weer het sociale welzijn. Hiernaast kun je ook denken aan de materiële welzijn, omdat mensen iets tastbaars aanschaffen waar ze een leuke herinnering aan hebben.
Opdracht 5
Bij de laatste opdracht moesten ze op een piano spelen en het publiek entertainen op het centraal station in Amsterdam. Het maken van muziek verbeterd de kwaliteit van leven op meerdere vlakken, namelijk dat op emotioneel als sociaal vlak. Je deelt de muziek met anderen op dat moment en muziek roept een bepaalde emotie op voor mensen. Een leuke uitdaging dus.
Het doel van deze opdrachten was dat het andere groepje in contact kwam met andere mensen/lifestyles, op een leuke en uitdagende manier. Zo kan er goed lef getoond worden. Kwalitatief onderzoek is een must op deze opleiding en als Lifestyle Professional moet je op andere mensen af durven stappen en een praatje kunnen maken. Door dingen persoonlijk te maken, zoals wij dat ook in de opleiding doen, kun je goed de kwaliteit van leven van mensen onderzoeken en hoe je hier op in kunt spelen.
De opdrachten die wij hebben moeten uitvoeren in Roosendaal die een andere groep voor ons gemaakt heeft waren niet altijd even uitdagend. Ik vind zelf dat ik niet heel veel lef heb moeten tonen. Ik vond het totaal niet moeilijk om op mensen af te stappen en de opdrachten waren ook niet erg lastig. Sommige opdrachten gaven een bijdrage aan de kwaliteit van leven en andere niet.
Zo hebben we in opdracht 1 bij aankomst op het station mensen bij elkaar moeten krijgen om het woord ‘Roosendaal’ te spellen. Dit was makkelijker dan ik dacht en ik vond het niet echt een uitdaging. Je toont wel sociaal lef.
Bij de tweede opdracht moesten wij een levende kerststal uitbeelden aan voorbijgangers. Dit vond ik wel leuk om te doen, omdat dit emoties bij mensen opwekt.
In de derde opdracht moesten wij met zelf gemaakte kroontjes op mensen afstappen en die een bijzonder gevoel geven door een kroontje op hun hoofd te zetten. De reacties van mensen waren erg leuk en je zag ze ook opbloeien als ze een kroontje opzetten. Dit heeft dus zeker een positief effect op de kwaliteit van leven van mensen, omdat je emotionele wellbeing hiervan omhoog gaat, maar ook heeft het raakvlakken met het sociale aspect.
De vierde opdracht was grappig om te doen, maar ook niet echt lastig. Hierbij moesten we in een vitrine staan voor enkele minuten en kijken wat voor een effect dit heeft op de voorbijgangers. Hier moet je wel lef voor tonen, maar ik vind dit niet eng om te doen. Je zag ook echt mensen voorbij kijken. Ik vind niet echt dat dit de kwaliteit van leven verbeterd, omdat je niet direct iets oproept bij mensen. Ze keken heel snel, maar gingen dan ook snel door.
De laatste opdracht was lastig uit te voeren, zo moesten we per groepslid 3 mensen verzamelen om een rondje mee om de ijsbaan te rennen. Dit om de fysieke wellbeing te vergroten. Wij hebben uiteindelijk de opdracht iets aangepast omdat het niet uit te voeren was, het was zulk slecht weer. Wij hebben op de ijsbaan een rondje geschaatst en meegelopen in een lange lijn, zodat je fysiek maar ook sociaal bezig bent met elkaar.
Ook hier is het van belang net als bij onze opdrachten om af te durven stappen als Lifestyle Professional op andere mensen/lifestyles. Dit hebben wij als groepje goed gedaan en was ook niet echt lastig.
The Lifestyle Factory. 